Zomervakantie

Manlief en ik zijn inmiddels ruim veertien jaar samen. We hebben ook even zoveel vakanties met elkaar doorgebracht. Begonnen met een vliegvakantie naar Kreta, net als bijna heel Nederland, gevolgd door kamperen met een caravan in Duitsland naar uiteindelijk de Nederlandse vakantieparken.

Manlief houdt absoluut niet van vliegen en zal blij zijn als hij nooit meer in zo’n ding hoeft te stappen. Ikzelf zie er absoluut ook de voordelen van in, maar ben er inmiddels ook achter dat vliegen alleen leuk is als je samen met iemand reist die het ook leuk vindt.

De caravan was ook niet geheel zijn ding. Toch hebben we het er nu soms wel over, kamperen. De reden mag duidelijk zijn. Voor kinderen is er haast niets leukers te bedenken dan kamperen. Ook heb je zelf meer vrijheid. Misschien dat we het te zijner tijd weer eens zullen proberen. Maar voor nu heeft het voor ons nog steeds meer nadelen (aanschaf, stalling, verzekering etc.) dan de genoemde pluspunten en het voordeel van een misschien iets goedkopere vakantie.

Tijdens mijn eerste zwangerschap zijn we eens op een vakantiepark in Drenthe verzeild geraakt. En ik kan niet anders zeggen dat deze provincie ons hart gestolen heeft. De afgelopen jaren hebben we hier al vijf vakanties doorgebracht waarvan de laatste drie steeds op hetzelfde park. Ik durf wel te zeggen dat het ook niet voor het laatst is dat wij in Drenthe te vinden zijn gedurende de zomerperiode.

In de loop van de jaren veranderde uiteraard ook de gezinssamenstelling. Van één naar twee kinderen, met slechts twintig maanden verschil. En uiteindelijk drie kinderen waar tussen zoonlief en zijn kleine zusje zo’n 3,5 jaar zit. In de zeven jaar sinds de geboorte van onze oudste zijn we tweemaal niet op vakantie geweest door omstandigheden. Geen succes, maar soms heb je weinig tot niets te kiezen en dan is het zo. Ook dat overleef je en des te meer geniet je van een volgende vakantie.

Slechts tweemaal hebben we extreem nat weer gehad. En, het moge duidelijk zijn, dit jaar is één van die twee keer. Waar de start van de zomer van 2014 geweldig was, hebben we in deze maand augustus het dieptepunt wel bereikt. Gevolg is dat je als ouders een alternatief zomerprogramma aan de kinderen moet bieden. Want is normaal een zwembad in de tuin een prima dagvulling, dat gaat bij een temperatuur rond de zeventien graden met regen niet op.

Ook de dierentuin is veel leuker als het aquarium de natste ruimte is en dat je daar niet naartoe hoeft om te schuilen.

Met bezoekjes aan Kidzcity, Bal-lorig, Plopsa Indoor enzovoorts vul je de weken aardig op, maar zorg je gelijk voor een verwachtingspatroon bij de kinderen. Want wat gaan we morgen doen? En door die vraag realiseer je je opeens dat die zes weken vakantie misschien wel eens te lang zijn voor jouw kinderen (en kinderen in het algemeen).

Waarom krijgen ze niet gewoon vier weken vakantie? Één week thuis, twee weg met de ouders en dan nog een week om weer in iets van een ritme te komen voor school uit?

Of is de vakantie te lang voor de ouders? Zijn wij gewoon verleerd om helemaal los te gaan gedurende de zomerperiode, ongeacht het weer? Ik ben er niet uit. Wel weet ik dat ik mijn kinderen gemist heb door het leven van alledag met school, werk, geren en gevlieg. Voorlopig probeer ik dus kind met mijn kinderen te zijn zonder ze compleet hun eigen gang te laten gaan. Dit in de wetenschap dat het leuke weken en herinneringen oplevert en het uiteindelijk loont als de school eenmaal weer begint.

Vroeger vs Toekomst

Ook wij proberen met onze tijd mee te gaan. Als eigen persoon, maar ook als ouders van. Natuurlijk komt er een moment dat je kroost je keihard laat weten dat deze missie mislukt is. Krijgen wij ook te horen hoe ouderwets en achtergebleven wij zijn. Dat ze zich toch echt niet kunnen vertonen met ons als ouders en… Nou ja, jullie snappen het wel. Iedereen heeft die momenten wel meegemaakt denk ik zo. Vooral toen het over jouw ouders ging.

Maar met de tijd mee gaan, daar had ik het over.

In “mijn” tijd had je barbies en lego, rollerskates en skateboards, lego, gezelschapsspelletjes. Elektronisch speelgoed beperkte zich tot een Elektron-spel, de walkman was net ontwikkeld.

Sommige speelgoedsoorten zijn nog steeds in trek. Lijken tijdloos, hoewel ook hier steeds meer ontwikkeling in zit. Duplo met Planes-figuren had je “vroeger” natuurlijk niet. Wij bouwden alleen huizen ermee.

De zandbak, waarbij speelzand opeens vervangen is door kinetisch zand. Ja, ja… kost een vermogen per kilo en is eigenlijk niet aan onze jongste besteed, want speelzand met een beetje water doet het prima. Hiervan is het ook niet erg als er een kilootje naast de zandbak terecht komt. Het moge duidelijk zijn. Hier geen kinetisch zand in tuin, huis of waar dan ook.

Barbie is een ware Fashionista geworden en doet, net als vroeger, nog steeds mee met allerlei trends. Er zal vast al een Fiat 500 voor haar beschikbaar zijn.

De walkman is in de loop der jaren vervangen door een discman, de MP3- en MP4-speler, de iPod en wat voor variaties er verder nog zijn.

Even los van het onderwerp van deze blog, het blijft blijkbaar nog steeds lastig om goed zittende koptelefoons voor kids te vinden.

Fabrikanten doe daar iets mee! Een kind heeft er niets aan als zijn kaaklijn kan genieten van de muziek of als een koptelefoon steeds van het hoofd afglijdt doordat deze gewoon te ruim is.

Maar terug op het topic. Inmiddels hebben onze oudsten beiden een tablet. Gewoon een “simpele”. Hoesje erom als valbescherming en onze kinderen zijn de koning te rijk. Papa en mama goed bezig en houden zo de eigen tablet uit handen van. Ook niet geheel onbelangrijk.

De tablets worden redelijk intensief gebruikt. Zo wordt er geloomd met YouTube, Sprookjesboom gekeken, worden er donut’s gebakken en spelletjes gespeeld.

Tot… Tot het moment dat zoonlief de tablet van dochterlief in handen kreeg. Vraag me niet waarom, maar blijkbaar worden die dingen af en toe aan elkaar uitgeleend. Ik zeg niet dat het aan ons jochie ligt, maar hierna had het ding wel wat opstartissues. Dus dochterlief flink aan het balen.

Voor mama even zoeken en puzzelen, maar als na een zachte reset een harde reset ook niks oplevert, dan maar terug naar de winkel. Nou, daar kregen ze  ‘m ook niet meer aan de praat, de leverancier blijkt failliet en we kregen geld terug. Leuk, maar daar heb je nog geen nieuwe voor.

Manlief is als een superpapa gaan speuren op het internet en gelukkig een mooie actie bij de Aldi! En nog mooier, zonder extra verliezen van papa en mama. 

Deze mama lag dus op de datum dat de actie van start ging in alle vroegte daar voor de deur. Stel je voor dat opeens iedereen dat ding wil en ik zonder tablet het pand weer verlaat. Dat was geen optie.

Berekend op een soort van WOIII had ik mijn elleboogbeschermers al opgezocht om er vervolgens achter te komen dat de winkel echt uitgestorven was, de Aldi-man de bulkverpakking zelfs nog open moest maken en dat, als ik niemand voor me had gehad bij de kassa, ik binnen vijf minuten de winkel verlaten zou hebben inclusief tablet.

Soms zit het overduidelijk mee. Thuis maar eens een installatie uitgevoerd en als enige niet-eigenaar van een tablet (oké, samen met onze jongste) moet ik bekennen dat het een mooi apparaatje is.

Sterker nog, ik zou ‘m zelf ook wel willen. Helaas voor mij worden de kinderen voorgetrokken in dit huishouden qua spullen, dus voorlopig kan ik, als moderne mama, die tablet wel op mijn buik schrijven ;-)