Zomervakantie

Manlief en ik zijn inmiddels ruim veertien jaar samen. We hebben ook even zoveel vakanties met elkaar doorgebracht. Begonnen met een vliegvakantie naar Kreta, net als bijna heel Nederland, gevolgd door kamperen met een caravan in Duitsland naar uiteindelijk de Nederlandse vakantieparken.

Manlief houdt absoluut niet van vliegen en zal blij zijn als hij nooit meer in zo’n ding hoeft te stappen. Ikzelf zie er absoluut ook de voordelen van in, maar ben er inmiddels ook achter dat vliegen alleen leuk is als je samen met iemand reist die het ook leuk vindt.

De caravan was ook niet geheel zijn ding. Toch hebben we het er nu soms wel over, kamperen. De reden mag duidelijk zijn. Voor kinderen is er haast niets leukers te bedenken dan kamperen. Ook heb je zelf meer vrijheid. Misschien dat we het te zijner tijd weer eens zullen proberen. Maar voor nu heeft het voor ons nog steeds meer nadelen (aanschaf, stalling, verzekering etc.) dan de genoemde pluspunten en het voordeel van een misschien iets goedkopere vakantie.

Tijdens mijn eerste zwangerschap zijn we eens op een vakantiepark in Drenthe verzeild geraakt. En ik kan niet anders zeggen dat deze provincie ons hart gestolen heeft. De afgelopen jaren hebben we hier al vijf vakanties doorgebracht waarvan de laatste drie steeds op hetzelfde park. Ik durf wel te zeggen dat het ook niet voor het laatst is dat wij in Drenthe te vinden zijn gedurende de zomerperiode.

In de loop van de jaren veranderde uiteraard ook de gezinssamenstelling. Van één naar twee kinderen, met slechts twintig maanden verschil. En uiteindelijk drie kinderen waar tussen zoonlief en zijn kleine zusje zo’n 3,5 jaar zit. In de zeven jaar sinds de geboorte van onze oudste zijn we tweemaal niet op vakantie geweest door omstandigheden. Geen succes, maar soms heb je weinig tot niets te kiezen en dan is het zo. Ook dat overleef je en des te meer geniet je van een volgende vakantie.

Slechts tweemaal hebben we extreem nat weer gehad. En, het moge duidelijk zijn, dit jaar is één van die twee keer. Waar de start van de zomer van 2014 geweldig was, hebben we in deze maand augustus het dieptepunt wel bereikt. Gevolg is dat je als ouders een alternatief zomerprogramma aan de kinderen moet bieden. Want is normaal een zwembad in de tuin een prima dagvulling, dat gaat bij een temperatuur rond de zeventien graden met regen niet op.

Ook de dierentuin is veel leuker als het aquarium de natste ruimte is en dat je daar niet naartoe hoeft om te schuilen.

Met bezoekjes aan Kidzcity, Bal-lorig, Plopsa Indoor enzovoorts vul je de weken aardig op, maar zorg je gelijk voor een verwachtingspatroon bij de kinderen. Want wat gaan we morgen doen? En door die vraag realiseer je je opeens dat die zes weken vakantie misschien wel eens te lang zijn voor jouw kinderen (en kinderen in het algemeen).

Waarom krijgen ze niet gewoon vier weken vakantie? Één week thuis, twee weg met de ouders en dan nog een week om weer in iets van een ritme te komen voor school uit?

Of is de vakantie te lang voor de ouders? Zijn wij gewoon verleerd om helemaal los te gaan gedurende de zomerperiode, ongeacht het weer? Ik ben er niet uit. Wel weet ik dat ik mijn kinderen gemist heb door het leven van alledag met school, werk, geren en gevlieg. Voorlopig probeer ik dus kind met mijn kinderen te zijn zonder ze compleet hun eigen gang te laten gaan. Dit in de wetenschap dat het leuke weken en herinneringen oplevert en het uiteindelijk loont als de school eenmaal weer begint.