Denk niet wit, denk niet zwart

Mijn vader zei vroeger altijd “Met vrienden heb je het niet over geld, geloof of politiek.”. En eigenlijk hou ik me daar inderdaad redelijk aan. Zoveel mensen, zoveel meningen. En om nu ruzie te krijgen over een idee, mening, opvatting, geloof of hoe je het ook wil noemen, dat is het gewoon niet waard.

Toch heb ik me, net als bijna iedereen in Nederland, de afgelopen weken hard gemaakt voor een bepaald geloof. Het geloof van kinderen in Sinterklaas én Zwarte Piet. Want net als het gros van de Nederlanders (en Belgen, een deel van onze Oosterburen en welke bevolkingsgroep of nationaliteit al nog niet meer) vind ik dat kinderen gewoon hun eigen feest moeten kunnen blijven vieren.

Ongeacht wat iemand, of meerdere iemanden, zich in de hoofd heeft, of hebben, gehaald denken kinderen namelijk niet in termen van zwart, wit, rood, geel of bruin. Niks daarvan, zij zien Sinterklaas, een oude man die gewoon heel veel van kinderen houdt. En die Zwarte Pieten? Die houden gewoon heel veel van Sinterklaas en willen er graag voor zorgen dat elk kind cadeautjes kan krijgen.

Zo simpel is het. Niets meer of minder. En hoe mooi en puur is dat idee wel niet?

Dan de volwassenen die zich beduidend minder mooi opstellen door een hoop gedoe en gesteggel over mogelijke slavernij, racisme en wat er allemaal nog niet meer bijgehaald kon worden. 

Alles om maar een punt te kunnen maken. Niet nadenkend of de ontstane denkbeelden überhaupt ergens op gestoeld zijn. Helemaal tot en met de VN besloot men om zich er tegen aan te gaan bemoeien. Want die bijna 16 miljoen idioten in dat kleine Kikkerlandje, die zouden toch niet opeens allemaal racisten en slavendrijvers in de dop blijken? Dat moet zo snel mogelijk de kop ingedrukt worden.

En wat leren wij, de Sinterklaasfans, onze kinderen wel niet? Dat het normaal is om iemand voor je te laten werken?

Ik hoop van wel. Zeker als die iemand dat met alle liefde en plezier doet, wat zijn of haar huidskleur ook mag zijn. Alles om die kleine snoetjes te zien glimmen en stralen van plezier.

Waar papa, mama, opa, oma en de rest van de familie al het “werk” doen en de credits hiervoor geheel uit handen geven aan een oude man met een heleboel (toevallig zwarte en bruine) vrienden.

Ja, we zijn een crimineel, onnadenkend volkje en verdienen niet beter dan door het slijk getrokken te worden zoals nu gebeurd is.

Inmiddels heeft het hele 5 december feest een beetje bittere nasmaak gekregen. Wat eerst geen probleem was blijft nu op de achtergrond hangen. Het echte feest is voor menigeen bezoedeld door de ophef die er door een kleine groep over gemaakt is. Het idee dat er vanaf 2015 geen Sinterklaas meer gevierd zou mogen worden in de huidige vorm is, naar mijn mening, te bespottelijk voor woorden. Misschien dat ze besluiten ter controle invallen te gaan doen op illegaal cadeautjes uitdelen of arresteren ze iedereen die er ook maar een beetje Zwarte Pietachtig uitziet.

Als dat echt de intentie is dan zou ik graag de Nederlandse Regering willen aanklagen. Voor de brute moord op Sinterklaas.

Want voordat ik dit goed uitgelegd kan hebben aan mijn kinderen, hebben ze al het geloof in de Goedheiligman al verloren… 

Witheet door witgoed

Iedereen heeft het in huis en iedereen maakt er volop gebruik van. Witgoed lijkt onontbeerlijk in een huishouden. Nu zit er verschil in onontbeerlijkheid per huishouden. Woon je alleen en heb je een lieve buurman of –vrouw kan je bij een kapotte wasmachine best wel even een paar daagjes overbruggen tot de nieuwe geleverd wordt.

Heb je een gezin met drie, vier of meer kinderen en de wasmachine besluit dan in staking te gaan dan heb je, lieve buren of niet, toch een serieus probleem.

Het verhaal wasmachine hebben we een paar jaar geleden gehad en overleefd. Begin dit jaar besloot de droger er echter mee op te houden. Uiteraard komt het moment nooit uit. Niet qua financiën, maar ook niet qua wasquotum. (hoeveel q’s kan je in één zin proppen…)

Op het moment dat onze droger meer vocht vertoonde op de grond dan dat er in de condensbak zat, werd het tijd om de stekker eruit te trekken. 

Omdat een nieuwe droger vele malen duurder is dan een extra droogrek was de keuze snel gemaakt. Zelfs bij een gezin met drie kinderen, waarvan één in de luiers, één volledig zindelijk (op een enkel ongelukje na) en één ’s nachts nog niet zindelijk.

Dat hebben we dus geweten.

Hebben jullie enig idee hoeveel was drie kinderen en twee volwassenen veroorzaken? En hoe problematisch het wordt als het beddengoed ’s nachts verschoond moet worden. Of nog erger, zelfs twee keer per nacht verschoond moet worden. Met in het extreme geval dat de andere kleuter ook een ongelukje had.

Geloof me… Hier in huis zijn er momenten geweest dat er zoveel op het droogrek hing en zo weinig in de kast dat er zwaar geïmproviseerd moest worden om toch een comfortabel, warm bed op te kunnen maken voor het betreffende kind / de kinderen. Moeders met de handen in het haar en flink scheldend op het weigerende apparaat.

Nu lijkt een en alles in een rustiger vaarwater, wat betreft de ongelukjes in ieder geval. We zijn er nog niet helemaal, maar de schade beperkt zich gelukkig tot een enkele keer. Wel weten de oudsten het dan vaak toch zo uit te kienen dat ze beiden in dezelfde nacht een nat bed hebben. Als moeder leer je ermee leven. Het verlangen naar zachte handdoeken en snel gedroogde was blijft, maar het probleem is niet onoverkomelijk.

Dan het gevalletje vaatwasser. Ook zo’n luxe witgoedapparaat. Want net als de droger is dat ding wel makkelijk, maar absoluut geen noodzaak. Toch?!

Tweeëneenhalf jaar geleden veroorzaakte de vaatwasser door een kapotte slang een volledige keuken renovatie. Omdat er weinig te verliezen viel is de vaatwasser toen door zwagertje P. open gemaakt en uiteindelijk gerepareerd. Eigenlijk onder het motto van “zolang ie het nog doet…”.

Aan dat motto is nu een definitief eind gekomen. Er komt een zware brandlucht uit de machine als je een programma wil draaien en, als ie nog een programma draait, komt de vaat er niet schoon uit.

Reden genoeg om ook hier de stekker maar uit het stopcontact te trekken. Het zou toch fijn zijn als er geen brand ontstaat.

Restanten water eruit geschept om de echte putlucht te voorkomen. Nu maar iets van een vaatwasserdeodorant erin gehangen, maar ik heb het idee dat die het voornamelijk doet als de machine regelmatig gebruikt wordt. Af en toe maar eens onder de kraan houden dus aangezien het gebruiken van de machine buiten de opties valt.

Hubbie en ik doen nu samen de afwas. Het gekke is, het is best kneuterig gezellig. We hebben na het naar bed brengen van de kids nu echt een kwartier tot half uur (afhankelijk van de hoeveelheid vaat) dat we bijkletsen. Mijn aanrecht blijft, gek genoeg, schoner en opgeruimder. Serviesgoed wordt in sommige gevallen schoner. Alhoewel met andere zaken de vaatwasser toch weer beduidend beter werkt.

Het grote nadeel is dat je na het eten nog even in actie moet komen in plaats van neer te kunnen ploffen op de bank na een werkdag.

Mijn conclusie? Zowel de droger als de vaatwasser zijn niet onmisbaar, maar wel heel erg gewenst. Zeker in een vijfpersoons huishouden, met een moeder die afwashanden en handdoeken als schuurpapier niet zo kan waarderen.

Toch maar eens zien of er ergens een deal gesloten kan worden met een witgoedhandelaar.

Studiedagen

Sommige scholen lijken er een haast satanisch genoegen in te scheppen, studiedagen. Helaas voor ons hebben wij zo’n school getroffen.

Waar andere scholen de studiedagen zo inrichten dat ze op één hand te tellen zijn, weet de school waar onze kinderen op zitten het uit te smeren over zo’n vijftien dagen cq dagdelen. En nee, dat is echt niet overdreven.

Natuurlijk, onze zoon zit in groep 1 en heeft daardoor meer vrije uren die ingedeeld moeten worden dan zuslief in groep 3. Maar hoe komt het dat er scholen zijn die het redden met een aantal keer continurooster en misschien tweemaal echt een dag vrij? En dan die dagen ook nog eens vlak voor of na de vakantie weten in te plannen.

Het zal jullie waarschijnlijk niet verbazen dat de meeste studiemomenten niet op onze papa- of mamadagen vallen. We zitten in de vijfde week van het schooljaar en al drie keer heb ik vrij genomen om de kinderen zelf op te vangen.

Het is wel mogelijk om de buitenschoolse opvang (BSO) in te schakelen, maar de extra kosten wegen niet op tegen het dagje vrij dat ik zelf neem. Dus zolang we het op deze wijze kunnen regelen, soit.

Wel vraag ik me af hoe anderen dat doen. Zoals ik af en toe het buurmeisje opvang als ik toch vrij heb genomen voor mijn eigen kinderen? Of dat de buuf mijn kinderen op één van haar mama-dagen in huis haalt? Maar dat is ook niet iets dat je iedere keer wil vragen. Zeker omdat zoonlief afwijkende vrije dagen heeft ten opzichte van onze dochters die bij elkaar in de klas zitten.

Gelukkig is de maand oktober weer rustig na vandaag. De herfstvakantie ligt nog wel in het verschiet, maar die is door de BSO haast relaxter te noemen dan een gebruikelijke schoolweek.

En dan, als je weer een beetje in een fatsoenlijk ritme zit na een rustige maand, gooien ze er opeens weer drie dagen in november in. Drie weken achter elkaar is er wel weer een dag dat er iets geregeld moet worden.

Twee van die dagen gelden voor onze knul. Inmiddels al geregeld dat hij dan uit logeren gaat. Hij blij, oma blij en wij ook blij. Rust in huis en twee vrije dagen die ik eventueel eens aan mijzelf kan besteden op een moment dat het mij uit komt en niet wanneer het de school uitkomt.

En die derde dag, je zou het haast niet geloven, maar dat is de enige studiedag op woensdag. Laat dat nu net mijn mama-dag zijn! Eureka!

Enigszins opgevrolijkt  plannen we verder. Op 6 december zijn de kinderen moe na het grote bezoek van de Goedheiligman. Dus, ook dan is er geen school. Prima, waarschijnlijk zullen de koters toch liever met het nieuwe speelgoed spelen dan dat ze op school moeten zitten.

De planning voor die dag? ´s Ochtends thuis spelen en ’s middags naar de BSO. Oh ja, buuf… jouw meiske is eventueel ook welkom hoor (en voor je knul wil ik best in de buurt zijn).

In de middag kan ik er dan voor zorgen dat eventuele restanten van het grote feest opgeruimd worden. Zo kan er die zondag  een boom opgezet worden ter voorbereiding van het volgende feestje.

Voor de dagen in in 2014 heb ik nog geen regelingen getroffen. De dagen zijn bekend en gelukkig lijkt het allemaal wat minder frequent dan die eerste maanden. Maar dat kan ook weer te maken hebben met het grote aantal vakanties in de tweede helft van het schooljaar… Ik heb besloten om me hier in december maar eens mee bezig te houden. Vroeg genoeg.

Misschien kan ik een voorstel doen bij de school dan wel de ouderraad. Om een cursus timemanagement te geven aan ouders met betrekking tot de studiedagen. Ik denk dat dat wel gewaardeerd zal worden.