Het leed dat groen heet

Bij ons in huis zijn maar weinig planten te vinden. Dat heeft een duidelijke reden. Planten houden het nooit lang uit in ons huis. Niet eens door grijpgrage kinderhandjes, maar door een verkeerde manier van prioriteiten stellen. Tenminste, voor de plant, dat moge duidelijk zijn.

Of een plant krijgt géén water, of verzuipt. Bemesten hebben we nog nooit gedaan. Hoe weet je wanneer is een bloem uitgebloeid of dat de complete plant inmiddels dood is? Moet ie in (half)schaduw, of is het een fervent zonliefhebber? Die laatste zou handig zijn met ons raam op het zuiden. Ware het niet dat in de zomer zelfs de bladeren van menig vetplant het niet gered hebben en zwartgeblakerd eindigden.

Volgens mij kunnen we wel stellen dat er (nog) geen sprake is van groene vingers in ons huishouden.

Nu heeft onze oudste voor haar verjaardag een vierkante meter tuin cadeau gekregen. Nu is ze eind april jarig en nu, twee maanden na dato, is die vierkante meter tuin nog steeds een rechthoekige stapel planken. Sorry meisje en sorry gulle gevers…

Het plan ligt er om ‘m in elkaar te zetten, en dat gaat ook echt gebeuren. Maar wanneer is nog wel even de vraag.

Wel hebben we onlangs een “prijs” gekrast bij de plaatselijke Hema. Een pronkboon. Mochten we zelf uitkiezen. Kinderen helemaal gelukkig om te mogen zaaien. Dagelijks kijken of er al iets groens in de bloempot te vinden was en in de gaten houdend of de plant dorst had of niet. Hoe groot de vreugde toen de eerste sprietjes er waren en de plant groter en groter werd. Uiteindelijk dus een educatieve, leerzame en voedzame prijs. Voedzaam als er ooit nog eens bonen aan groeien in plaats van alleen blad, zoals nu het geval is.

Helemaal leuk en goed gedaan voor de kinderen, maar dan de meest belangrijke vraag. Wat is een pronkboon eigenlijk? Zojuist even opgezocht, leuk plantje. Hoewel plant een betere omschrijving is. Normaliter wordt de klimmende pronkboon aan bonenstaken geteeld. Deze zijn zo’n drie meter lang. Euh… oké… Dat past dus heel slecht in de huiskamer. En ik betwijfel of de boon zelf wel zo gelukkig wordt van het meegeleverde bloempotje, laat staan echt gaat pronken.

Verdere informatie gaat erover dat er twee bonen per staak geplant kunnen worden en dat de plantafstand tussen de staken dertig tot vijftig centimeter hoort te bedragen. Ook hier zit het goed fout. In ons pronkbonenpotje zijn zo’n tien bonen geplant. Let wel, het gaat hier over een bloempot met een diameter van maximaal vijftien centimeter.

Misschien is dit ook wel een typisch voorbeeld van waar wij precies de mist in gaan. In plaats van de gebruiksaanwijzing te volgen, moeten we de volgende keer maar eens echt nagaan wat we in huis gehaald hebben en wat de zorg- en voederinstructies zijn. Of, nog beter, van te voren even checken. Komt die smartphone van een paar blogjes terug ook eens van pas als we in de winkel staan.

Voor nu staat ons boontje maar even in de tuin. Gewoon op de tafel. De plant zag er binnenshuis alles behalve gelukkig en gezond uit en er zwermden wat fruitvliegjes omheen. (zouden die niet doorhebben dat het om een groente gaat en niet om fruit?) 

Misschien dat zowel de pronkboon als de vliegjes de frisse buitenlucht kunnen waarderen.

Van het weekend gaan we ons maar eens bezinnen wat we met onze groeiende, groene vriend gaan doen. Drie meter hoge staken wil ik ook niet in de tuin, maar of de grote verdwijntruc een optie is? Vraag me af of de kinderen me dat gaan vergeven.

Wel zijn tips voor onze volgende aankoop alvast welkom. 

Nog even een een geruststelling voor menig lezer, we zullen ons ver van honden, katten of vissen houden.