10, 9, 8, 7…

Aftellen. Kinderen kunnen helemaal vol zijn van een aankomende gebeurtenis. Een dagje weg, vakantie, verjaardagen en zo zijn er nog wel een paar te verzinnen.

Wat wel opvalt is dat het ene kind het gelaten over zich heen laat komen, en het andere zich minimaal éénmaal per dag afvraagt hoe lang het nog duurt tot zijn verjaardag.

Nu is het jaar van verjaardag tot verjaardag altijd even lang. Maar omdat hij eind december jarig is lijkt het zelfs extra lang te duren voordat hij zijn vijfde verjaardag kan vieren.

Grote tranen als ik ‘m vertel dat dat nog wel heel veel nachtjes slapen is. Want hij wil ook cadeautjes. Net als zijn grote zus dat eind april had en kleine zus dat deze maand zal krijgen.

Om een vierjarige uit te leggen hoe ons datumstelsel werkt en het dan in maanden uit te drukken (6 maanden klinkt minder erg dan 178 nachtjes slapen), die poging is jammerlijk mislukt. Op een gegeven moment dacht hij het door te hebben. Één maand is hetzelfde als één nacht. Daar begon deze mama lichtelijk van te zweten en dus…  Huppakee, weer een zeepbel kapot geprikt door mama. Jeugdtrauma nummer 38, of zoiets.

Als afleiding hebben we onze oudsten maar verteld hoeveel nachtjes het nog slapen is tot de vakantie. Nou, dat is ook wat. Ze zien het al helemaal voor zich. Twee weken alleen maar papa en mama. Geen school, BSO, zwemles, dansles, of noem maar op. Een huisje met tuin waarin een mooie “trampo” (zo heet dat volgens onze knul) staat. Met een zandbak voor alle drie de kids. Verder een zwembad, speeltuinen en een speelzolder tot onze beschikking. En dat allemaal op loopafstand. De grote dame en heer beginnen al te stuiteren bij het idee.

Voor ons als ouders wel een fijn idee hoor. Zelfs al zou het regenen, en dat gaat het zeker niet doen, dan nog wordt het een wereldvakantie voor de kinderen. Dat staat nu al voor 100% vast.

Officieel moet ik nog een aftelkalender maken, dat heb ik beloofd. Dus hier moet ik nog even iets van activiteit ten toon spreiden. Zojuist al gekeken op internet , maar ik gok dat het weer een eigen projectje wordt. Het is ook niet niks als je niet snel genoegen neemt met een standaard iets. Zo dus maar eens fröbelen als ik dit stuk gepubliceerd heb. Dan kunnen dochter en zoon met een gerust hart aftellen naar hun vakantie.

En die verjaardag, ach… Knul heeft in ieder geval voldoende tijd om te bedenken wat hij nu precies wil hebben. Per dag komen er de mooiste verjaardagswensen bij. De laatste was een skateboard. Gelijk maar verteld dat hij dan goed ingepakt moet worden om botbreuken, waar hij vermoed ik heel vatbaar voor is, te vermijden. Daarbij mag hij een gesprekje met zijn grote, skateboardende, neef aangaan. Weet die gelijk wat hem te wachten staat op het eerstkomende verjaarspartijtje.