Foutjes van de natuur

De zomer is weer begonnen en daar genieten we ten volle van. Alleen is de zomer altijd een soort van packagedeal.

Buiten heerlijk, maar binnen ook superwarm.

Kinderen die volop buitenspelen en het woord verveling lijkt even uit het woordenboek geschrapt. Alleen moeten diezelfde kinderen ’s avonds compleet afgedraaid naar bed om te gaan slapen op een slaapkamer waar het gewoon nog 30 graden is. Iets dat standaard dus mislukt.

Lekker een kleurtje opdoen, maar ook lichtelijk het heen-en-weer krijgen van alle zonnebrand-smeersessies.

Die mooie witte broek, die eigenlijk na één à twee uur (en drie kinderen) toch iets minder mooi aankomt op het werk. Daar kan ik een heel ander blog over schrijven trouwens...

En last but not least, de vliegende have. Naast mooie vlinders, tjilpende vogeltjes en anderen waar we wel van genieten, zijn er toch ook een heleboel beestjes waarvan we ons afvragen wat daar ooit het nut van is geweest.

Het grootste vraagteken zet iedereen toch wel bij de mug. Want behalve als voedselvoorziening voor andere beesten (die het ook prima met een vlieg af zouden kunnen doen, daar zit toch meer vlees aan) heeft de mug blijkbaar maar één lotsbestemming. Namelijk het ons, de mens, zo irritant mogelijk te maken.

Zit je rustig in de tuin en dan begint het al. Je ziet ze niet, maar je weet dat je langzaam aangevallen wordt door een hele kolonie. Althans, zo lijkt het. Die citronella kaarsjes hebben, in ieder geval bij ons, geen tot weinig effect. In onze achtertuin zijn de muggen gemuteerd naar een soort  übermosquito.

Uiteindelijk kies je eieren voor je geld en verruil je de zwoele achtertuin voor de plakkerige huiskamer. Hier keert de rust weer enigszins terug. Dacht je…  De eerste vloeken zijn algauw een feit. Net als het een feit is dat je deze beestjes niet kan ontvluchten.

Naarmate de avond vordert en je steeds opgefokter raakt door de ongewenste huisdieren wordt het bedtijd. Op de een of andere manier verhuizen de muggen gewoon met je mee. Alleen weten ze er zich zo te verstoppen dat doodslaan vóór het licht uit gaat sowieso geen optie is.

De lamp gaat uit en dan…. Zzzzzzzzzz

Maar dat heeft niets te maken met een eigen goede nachtrust. Niks ervan. De familie Mug heeft zich geposteerd rondom je bed en heeft een aanvalsplan opgesteld. Een voor één weten ze je tot de vreemdste mep-bewegingen uit te dagen, die je allemaal uitvoert. Ja, uitvoert tegen beter weten in. Want wie kan in alle eerlijkheid zeggen dat hij  ooit een mug op deze wijze te grazen heeft genomen?

Ook een geagiteerde man die het licht opeens aangooit om op muggenjacht te gaan is begonnen aan een kansloze missie. Uiteindelijk besluit je, tevergeefs, om je niet verder op te laten fokken en gewoon te gaan slapen.

Het gezoem neemt vervolgens extreme vormen aan en het lijkt alsof je ze rond voelt vliegen, die kleine parasieten.

Het ergst is nog de wetenschap dat je blij moet zijn met het gezoem. Houdt dat op, dan weet je dat ze een plekje op je lijf gevonden hebben en overgegaan zijn op het daadwerkelijke aftappen van jouw bloed. Niet goed dus.

De volgende dag zijn de eerste kapot gekrabde bulten bewijs van alle locaties die als landings- en picknickplek dienst gedaan hebben. Weer neem je je voor op zoek te gaan naar een klamboe, bij voorbaat wetende dat dat een momentopname is en die klamboe er nooit komt…