Filmavond

Zo’n twee à drie keer per jaar is het weer zover. 

De whatsappjes of facebookberichtjes met vriendin K. vliegen over en weer. Zowel haar man als mijn echtgenoot kunnen zich er namelijk van te voren al helemaal op verheugen. Soms komen de heren er pas ’s middags achter, maar het komt ook voor dat ze al een paar dagen van te voren beginnen met stuiteren. Waar ik het over heb? De ulitieme vrijdagavondfilm, Lethal Weapon.

Bij voorkeur uitgezonden in twee tweeluiken. Want dat betekent gegarandeerd een avond vol televisieamusement. En nog zo’n avond in het verschiet. Wie ben ik dan om mijn man een leuke avond te ontzeggen?

Op het moment dat ik dit typ ligt manlief uitgeteld op de bank, het is tenslotte 28 graden in de woonkamer dus zo’n dutje is niet meer dan logisch. De bewuste film staat momenteel meer voor mijn eigen vertier aan. Jullie advies? Waarschijnlijk de televisie omzetten naar die romantische komedie, leuke serie of wat dan ook. Alleen werkt het in de praktijk niet zo.

Niet dat ik niet bij de afstandsbediening kan… Nee, dat geintje heeft manlief een tijdje terug al afgeleerd na een paar rake opmerkingen. Waar het kastje vroeger verstopt werd in de bank of dat man er gewoon bovenop ging liggen. Tegenwoordig ligt de afstandsbediening keurig op tafel.

Waarom dan niet zappen? Omdat het een feit is dat mannen ook op “geluid” liggen. Dat zou je niet zeggen als je bedenkt hoe de gemiddelde man ’s nachts door een huil van baby of kind weet door te slapen. Hoeveel moeders zijn er wel niet die, net als ik, de Sjaak zijn als het om de nachtelijke verzorging van de kinderen gaat? En dat omdat manlief doorslaapt of gezien de eerdere conclusie, zich slapende houdt. Misschien dat een mogelijk toekomstig blog her en der nog wel wat herkenning brengt.

Terug naar Lethal Weapon! 

Zou ik nu een andere zender opzoeken, dan weet ik zeker dat hij daar wakker van wordt. Het ritme is uit zijn achtergrondgeluid en dat kan natuurlijk niet.

Gevolg zou zijn een verdwaasde maar toch enigszins geïrriteerde blik. Wel in de wetenschap dat hij beter zijn mond kan houden, weet hij met zijn ogen duidelijk  te maken dat ik verkeerd bezig ben. Ja, echt! Dat ík verkeerd bezig ben. Want wegzappen van Lethal Weapon valt onder de categorie doodszonde. Dat doe je gewoon niet.

En dus heb ik netjes de laptop gepakt en wordt het getik op het toetsenbord toegevoegd aan zijn achtergrondgeluid. Ondertussen zit ik stiekem mee te lachen met scenes die ik wellicht vaker dan hubbie heb gezien. Hij valt tenslotte wel vaker in slaap op de bank, niet alleen bij een hittegolf.

De briljante uitspraken van “Riggs” kan ik citeren voordat ze uitgesproken worden en eigenlijk kan ik heel goed multitasken bij deze film getuige deze blog. Mis ik een scene is er geen man overboord, deze film is één groot feest van herkenning.

Wat er dus straks gaat gebeuren? Ik kijk deel één gewoon lekker af. Manlief zal zijn ogen nog wel een keer opendoen als ik mezelf een wijntje in ga schenken.

En straks deel twee? Die kijk ik ook. Ik verheug me nu al op "Leo". Het is tenslotte ook mijn vrijdagavond. ;-)