Vakantie!!!

Twee weken geleden schreef ik aan een vriendin: “(Almost) All my bags are packed, I’m ready to go”.

Vakantie, eindelijk!!! Het was op een maand na twee jaar geleden dat we vakantie gehad hadden. Echt vakantie bedoel ik dan. Jullie kennen het vast wel. Weg van huis, geen dagelijkse dingen, tot rust komen.

Om één of andere reden ben ik fan van Drenthe. Het landschap, de rust, de mensen… Dus riep ik op voorhand al dat ik mezelf onder een (hunnebed)steen zou begraven. Nu, dat is wonderwel gelukt. In Drenthe-land is, in ieder geval op de locatie waar wij gehuisvest waren, een 3G- of een fatsoenlijk WiFi-netwerk ver te zoeken.

Het toeval wil dat we begin dit jaar een leuke aanbieding zagen voor hetzelfde vakantiepark als we twee jaar geleden vertoefd hebben. Voordeel daarvan, je weet wat je kan verwachten van de vakantiewoningen. Maar blijkbaar is dat van de netwerkperikelen niet blijven hangen in mijn geheugen… Ach, zo heeft mijn telefoon ook weer eens uitgestaan en is die ook uitgerust.

Terugkomend op de vakantie! Met de wetenschap dat een vierpersoonshuisje ook groot genoeg zou zijn voor vier personen en nummer vijf in het kinderbedje, hebben we toch gekozen voor de iets duurdere zespersoons variant.

We wisten namelijk wat voor martelwerktuigen , genaamd banken, ons ouders te wachten stonden. Als we dan toch op een recht-op-zit-bank terecht komen, dan maar wel ieder zijn eigen. Zo was al snel het territorium in huis verdeeld. Manlief heeft een voorkeur qua ligging ten opzichte van de televisie (met hoofdkussen dit keer bij gebrek aan een fatsoenlijke hangbank) en uiteraard pas ik me daarop aan door hem zijn plekje te gunnen.

Bijkomend extra voordeel van het boeken van een groter huisje is het servies en bestek dat nu net wat meer aanwezig is. In plaats van één koekenpan hebben we, hoera, twee stuks tot onze beschikking. Altijd fijn als je én vlees wil én gebakken aardappeltjes. Je hoeft niet na elke maaltijd gelijk de vaatwasser aan te gooien om zo te voorkomen dat je je avondeten rechtstreeks uit de pan moet eten.

Overigens geldt dit niet voor aardappelschilmesjes. Help me onthouden dat ik bij een volgende vakantie er minimaal drie aanschaf en meeneem. Naast het feit dat ik dan niet mis kan grijpen kan ik er daadwerkelijk ook nog wat mee snijden. Het al aanwezige, botte, mesje is alleen nog maar geschikt voor overrijp fruit.

Vandaag zijn we thuisgekomen. De oudste twee kinderen zijn helemaal gesloopt door de vakantie. Bijna dagelijks in het zwembad, op de trampoline (in de eigen achtertuin), samen keten bij het naar bed gaan, naar het attractiepark in de buurt, de speelzolder, speeltuin enzovoort, het kost allemaal de nodige energie. Het tussentijds even opladen lijkt zonde van de tijd.  Het motto van de kinderen leek “meer, meer, MEER!”.

Ook onze jongste is druk geweest. Met papa en mama twee weken om haar heen was het duidelijk tijd om de grote sprongen te maken. Zitten, van zit naar kruip, optrekken tot staan, zelf een poging doen te drinken met de tuitbeker, hele potjes weg eten, erachter komen dat (soft)ijs lekker is, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Ze heeft grote vooruitgang geboekt, maar is aan de andere kant enorm gefrustreerd over de dingen die ze nog net niet kan.

Alle drie zijn ze dan ook ingestort zo rond een uur of zes vandaag. Bij het avondeten was het weinig eten en heel veel klieren. De grens van het toelaatbare is dik overschreden en voor half zeven lagen er drie kindjes op bed en in slaap.

Wij hebben onszelf maar eens verwend en een wokmenu opgehaald bij de plaatselijke Chinees. Dit hebben we heerlijk, in alle rust, opgegeten. En nu… genieten van onze eigen hangbank, een vaatwasser zonder kuren, een tv van meer dan 55 cm., een afstandsbediening die het gewoon doet en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Maar het allerbelangrijkst is, nagenieten van de prachtige twee weken die we doorgebracht hebben met zijn vijven.