Zomer! Heel Nederland heeft ernaar uitgekeken.
Vandaag hebben we het mooie weer ook echt ten volle uitgebuit. ’s Ochtends maar
eens niet aan mijn standaard hardlooprondje begonnen. Ik heb lekker het relaxte
ochtendritueel gepakt met de kinderen. Hierdoor had manlief nog even een paar
uur die hij lekker door kon slapen in bed.
Mijn "Tirannieke Trio" was heel gezellig en lief. Het gemaakte ontbijtje ging zowaar (zo
goed als) op. Aankleden verliep grotendeels naar ieders tevredenheid, alleen
het constante verzoek om waterballonnen, daar werd ik toch iets minder vrolijk
van. Maar de negeer-stand aan en deze mama weet haar zen te behouden.
Toen hubbie eenmaal beneden was heb ik onze uk weer op bed gelegd.
Vervolgens de deur naar de achtertuin open zodat twee grote kinderen zich daar
uit konden leven. Tijd voor een kop koffie!
We hadden al bedacht dat we vooral niet thuis zouden blijven. De opties
met niet-thuisblijven zijn alleen legio. Man had via een collega gehoord dat er
in Houten zoiets bestaat als een natuurspeeltuin. Google weet wel raadt en al
snel kwamen we erachter dat collega Speelbos Nieuw Wulven bedoelde.
Spullen gepakt en wij op pad. Nu zijn wij denk ik het laatste stel op
aarde dat geen TomTom of iets dergelijks heeft. Uiteraard wel GPS op de
telefoon, maar dat is dan wel ons laatste redmiddel. Wij kunnen best zonder, vinden wij...
Houten heeft een redelijk goede bewegwijzering. Let wel, redelijk goed. Want
toen het er eenmaal op aan kwam was het dit keer niet de Navi die in staking
ging, maar wel de bewegwijzering die ons alle kanten behalve de goede opstuurde.
Inmiddels snel de routebeschrijving via de, jawel, smartphone
opgezocht. We waren bijna de hele rondweg rond en besloten toen te keren. Ik
hoor menig lezer denken, was het niet eenvoudiger en sneller geweest om door te
rijden. Het is tenslotte een rondweg.
Euh… Ja, daar moet ik jullie gelijk in geven. Maar een en ander mag de pret niet drukken.
Die extra kilometer (of twee, drie)… Ach, so be it.
Uiteindelijk aangekomen op de parkeerplaats. Iedereen uit de auto.
Kinderen, wandelwagen en andere spullen mee. Vervolgens loop je eerst over het fietspad en
kom je als ouders zijnde beiden tot de conclusie dat dat niet handig is. Hoppa, naar het
voetpad. Een behoorlijke wandeling met bepakking. Rond de 25 graden en dan begint het. Zoonlief heeft pijn in zijn voet,
dochterlief vraagt al na 1 minuut hoe ver het nog is. De meesten met kinderen
kunnen zich ongeveer indenken wat er dan gebeurt.
Gelukkig betekent “rond de 25 graden” ook dat het te warm is om echt te
ontploffen. Dus nog enigszins gezellig zoeken we bij aankomst een boom op om
onder te gaan zitten. De kinderen krijgen alle drie wat te drinken. De oudste twee
vervolgens lekker aan het spelen en de jongste bij ons op het kleed. Alle vijf
eigenlijk helemaal gelukkig en relaxt.
Zo zijn we anderhalf uur gebleven en rond half vijf waren we
uiteindelijk weer thuis. Terwijl de frituurpan pruttelt om de kinderen van eten te voorzien, zijn
zij druk bezig met het vullen van waterballonnen. Die ballonnen, daar mogen papa en mama dan weer een knoop inleggen.
Af en toe gaat het fout met het dichtknopen (en is mama gelijk
drijfnat) en soms worden ook de groten baldadig. De dag is voor de kinderen
geëindigd in een groot waterballongevecht. Waarbij de kinderen, terecht, als grote
winnaars uit de bus zijn gekomen.
Tijd voor een douche, voorlezen en naar bed. Papa en mama snel op zoek
naar droge kleding en toen de rust in huis was weergekeerd konden wij deze
zomerdag in stijl afsluiten. Een lekker barbecue met z’n tweeën.
De perfecte zomerdag heeft maar één groot minpunt… Hij is eindig en de
realiteit van de werkende mens meldt zich morgen om half 6 met de wekker weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten