Krentenbolletje

Inmiddels is onze jongste alweer tien maanden. Als ex-prematuur hebben we al het nodige meegemaakt. Ons meidje heeft na haar geboorte nog twee maanden in het ziekenhuis gelegen en ook recent was het, helaas, meermalen nodig om haar in handen van lieve verpleegkundigen en kundige artsen te laten.

Denk je als ouder, na alle ziekenhuisperikelen, eindelijk de nodige rust in je hut terug te krijgen. Het leven lijkt weer normaal te worden. Tenminste, zo normaal al mogelijk met drie kinderen in de leeftijdscategorie 10 maanden tot zes jaar… 

En dan BAM!

Datgene waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten gebeurd. Terwijl je niets vermoedde is het je huis ingeslopen en heeft het het een plekje in je huis opgeëist. Normaal vindt zo'n bezoek plaats aan het eind van de winter of in het vroege voorjaar. Maar in 2013 dus ook nog in de vergevorderde niet-lente. eind mei dus. Waar ik het over heb? Bijna elke ouder wordt er vroeg of laat mee geconfronteerd: de waterpokken.

Waar onze oudste en middelste het virus al gehad hebben en er eigenlijk redelijk vrolijk doorheen gefietst zijn, daar pakt onze Ukkepuk het volledig mee. Ziek zijn wordt ten volle uitgebuit en benut. Gisterenavond kwamen de eerste blaasjes op, maar gezien de snelheid waarmee het aan jongt… Nou, ik denk dat we binnen twee dagen de trotse ouders van een krentenbolletje zijn.

Vanavond maar even langs de apotheek geweest voor extra hulpmiddelen tegen jeuk, irritatie en ontstekingen. We willen immers alle ellende zoveel mogelijk de kop indrukken. Ik had wat geadviseerd gekregen van een vriendin, alleen was de fabrikant niet zo slim om erop te zetten vanaf welke leeftijd het goedje gebruikt mag worden. Dan maar die van de concurrent. Iets goedkoper en ook nog eens vier zakjes voor een zemelenbadje erbij. Ja, ja... op het hoogtepunt van de ziekte kunnen we de fijn badderen. 

Zo'n badje is overigens niet geschikt voor kindjes met glutenallergie. Dat zou ook wel heel zielig zijn...Én waterpokken én uitslag van het glutenbadje dat juist zou moeten helpen tegen alle ellende. Gelukkig heeft ons Ukkepukje hier geen last van en kunnen we haar straks zo goed als helemaal onderdompelen.

Inmiddels zitten de eerste smeersessies erop, staat de fles weer in de koelkast ter extra verkoeling, en ligt ons krentenbolletje na een papfles lekker te snurken. 

Jammer genoeg is ze nog geen jaar oud. Hierdoor is de kans best groot dat we nog een keer met de pokjes te maken krijgen. En dat is het meest sneu voor ons moppie zelf. 

In ieder geval voor nu de wetenschap dat we ook dit weer zullen “overleven”. Ten slotte hebben we wel extremere dingen mee gemaakt het afgelopen jaar. Maar eerlijk is eerlijk, van mij mogen die virusjes, bacteriën en noem alle beestjes maar op, hun koffers pakken en op vakantie gaan. Heel ver weg en bij voorkeur heel erg lang. Dan spreken we af dat wij wel in Nederland blijven dit jaar. Veilig op afstand. Deal?