De man in huis!

Volgens mij hebben jullie nog geen kennis gemaakt met onze knul. Vier jaar en klaar om de wereld te veroveren, maar dan wel op zijn manier.

Al onze kinderen zijn uniek op hun eigen manier. De oudste is een denkertje. Vraagt zich met haar zes jaar wel eens af wat er nu precies zo leuk aan bepaalde dingen is. Moet gemotiveerd worden om sommige dingen te doen, maar als ze iets wil gaat ze er helemaal voor.

Onze jongste meid heeft al voor de geboorte een hevige strijd moeten leveren. De levenslust spat eraf en ze laat zich niet klein krijgen door onbenullige zaken als ziek zijn, prikjes of andere onaangename zaken in het leven van een baby.

En dan onze grote, kleine boef. Ruwe bolster, blanke pit. Alles wat je bedenkt, roept of zegt wordt met het grootste enthousiasme ontvangen. Jullie zeggen dat het leuk is? Oké dan! En met het volste vertrouwen treedt hij nieuwigheden tegemoet. Helemaal het mannetje, beschermend tegenover zijn kleine zus, ruziënd met grote zus en lijkt compleet zeker van zijn zaak. Brandweer is stoer, politie ook. Hij wil op voetbal en niet te vergeten, roze is best een mooie kleur. Hoe groot kan het contrast zijn.

Inmiddels gaat hij alweer bijna een half jaar naar school. Het uitproberen thuis is begonnen en regelmatig hebben we strijd met elkaar. Het valt ook niet mee als je als kleuter een stel ouders hebt die overal op letten. En vooral als ze dan ook nog overal moeilijk over doen.

Afgelopen weekend heeft papa zelfs naar zijn hoofd geslingerd gekregen dat hij de hele week wist te verpesten. Nogal een uitspraak voor een ventje dat waarschijnlijk tussen nu en een half jaar bij de logopediste aan mag schuiven. En als ouder zijnde moet je dan je poot stijf houden. Ook al doe je het stiekem in je broek van het lachen. Want geloof me… Deze jongen neemt niet één vinger of je hele hand. Nee, als het even kant rukt hij gewoon je arm eraf.

Onder de oppervlakte is dat zekere soms iets minder aanwezig. En dan merk je opeens dat het echt een jochie van vier is. Dat hij hevig teleurgesteld kan zijn als hij eens niet lekker met je kan knuffelen omdat je je handen even vol hebt aan wat anders. Dat boven spelen helemaal niet leuk is als je dat betekent dat je alleen bent, want onze boef is een gezelligheidsmannetje. Dat hij heel graag ook eens naar dansles, voetbal of noem-maar-op wil, tot hij erachter komt dat mama of papa echt weggaan in dat uur.

Met alle smoesjes, stoere spijbel-uitspraken, brutale zinsneden en snoeiharde opmerkingen blijft het ons grote-kleine kereltje. Net als zijn zusjes superlief, open en sociaal. Maar wel op zijn eigen unieke manier.