Hoe doen moeders van jongetjes dat? Onze oudste twee zijn inmiddels, na
veel zweet en tranen (gelukkig geen bloed) van papa en mama, zindelijk geworden. Dochterlief
is erg netjes, doet haar ding en klaar. Je hoeft je niet te schamen voor een volgende toiletbezoeker.
Zoonlief is daar iets anders in. Nee, zittend plassen gaat prima,
vergis je niet. Maar staand plassen, dat is nu echt grote-kerel-gedrag. En als
onze boef ergens gevoelig voor is, is het wel het idee dat hij de grootste
kerel in huis is.
Net als het zindelijk worden heeft hij het staand plassen zichzelf dus
ook maar even en passant aangeleerd. Heel knap, je wil iets, je probeert het,
het lukt, dus kan je het. Als je iets eenmaal kan, dan moet het kunstje vaak
herhaald worden. Helemaal mee eens, maar soms vergeet meneer in zijn
enthousiasme het een en ander. Neem bijvoorbeeld het vasthouden. Naar wat ik
begrepen heb toch wel een essentieel iets als je wil richten. Om hem te
motiveren heb ik al aan zo’n vlieg zitten denken… Je weet wel. Die je in de pot
kan plakken. Maar waar haal ik zo’n ding?
Ook het idee dat hij de omhoog staande bril vast moet houden heeft gevolgen
voor zijn concentratie ten aanzien van het plassen. Want het is wel heel lastig
om twee handen tegelijk te gebruiken.
Dan nog de afleiding op het toilet. Want als je daar bent, ben je dus
niet in de huiskamer. Gebeurd er daar iets en meneer besluit er het fijne van
te willen weten, dan draait hij zich gerust half om. Plassend en al.
Of hij denkt dat hij al klaar is waarna hij wegdraait om een papiertje
te pakken, alleen kwam er toch nog wat uit.
Regelmatig hebben we het toilet in ondergelopen staat aangetroffen.
Natuurlijk nooit op een moment dat je toch van plan was te dweilen. Niks hoor.
Altijd als je net die dweil weer opgeborgen hebt. Of erger, als je haast hebt.
Menigmaal werd de ochtendspits
nog drukker door een extra schoonmaaksessie van het toilet. Uiteraard op een
ochtend waarop je zelf niet vooruit te branden bent, de kinderen hun eigen plan
getrokken hebben en je woonkamer er binnen vijf minuten bij binnenkomst als
oorlogsgebied uitziet.
Aan het einde van de dag, als je nog maar één doel hebt, slapen! Dat is
zo’n moment waarop je erachter komt dat het richten in de wcpot op de badkamer net
zo min lukt als op het toilet beneden.
Voor nu moet zoonlief eerst maar eens rustig zittend plassen en dan ook
maar eens tot vijf of tien tellen als hij eenmaal het idee heeft klaar te zijn.
Zo plast hij goed uit.
We hebben hem de hemel in geprezen dat hij het kan, maar nu moeten papa
en mama in actie komen om zijn enthousiasme wat in te dammen en hem de echte
techniek aan te leren.
Hoewel deze mama geen flauw idee wat die techniek moet zijn en me het
idee bekruipt dat ik dit stuk opvoeding gewoon volkomen door papa op moet laten
pakken.
Inclusief gedweil.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten