Paashazerij

Doen jullie daaraan? Paaseieren? En dan niet de chocoversie als cadeautje van de Paashaas voor de kinderen. Nee, ik bedoel het verstoppen van Paaseieren. Of het verven.

In de zeven jaar dat ik nu moeder ben hebben mijn kinderen maar één keer zelf eieren geverfd. Misschien twee keer Paastakken in huis gehad. En eieren zoeken? Dat nog nooit.

Ze komen thuis met de mooiste creaties. Paasmandjes, geborduurde eieren, tekeningen, schilderwerkjes en ga zo maar even door. Maar allemaal op school, kinderdagverblijf of buitenschoolse opvang gefabriceerd.

Gisteren zelfs bij de buitenschoolse weg met een Paasservet. En daar zielsgelukkig mee zijn. Tot thuiskomst, als ze op de trap belanden. En als mama ze dan in een zelfgemaakt Paasmandje stopt, dan is dat natuurlijk weer het stomste idee ooit.

Ik kan het ook weten. Als je thuis niets aan Paas-knutselen doet, moet je ook niet zo bijdehand iets in een mandje stoppen. Mama snapt er niks van.

Bij het verven van eieren vraag ik me altijd af waarom die van de supermarkt van binnen er nog uitzien als een gewoon, appetijtelijk eitje.

Als ik naar eigen geverfde eieren kijk als ze eenmaal ontdaan zijn van het geverfde schilletje… dan spreken die rode, groene of blauwe strepen en vlekken op het eiwit me altijd toch wat minder aan. Waarom lukt het Appie wel en heb ik een soort van dioxine ei als resultaat? En waterverf. In Nederland. Die eieren hoef je dan ook niet buiten te verstoppen. Voordat je ze gevonden hebt is de kleur uitgelopen of eraf gespoeld. Hoewel dat dan weer niet voor de binnenkant geldt.

Die Paastakken waren wel een succes. Net als de Kerstboom vinden kinderen het geweldig om ze te versieren. Waarom dan niet? Omdat ik elk jaar er aan denk op een moment dat de winkels dicht zijn of zelfs pas als het al Pasen is. Mocht ik er wel een keer aan denken dan moet ik nieuwe decoratie niet vergeten, want hoewel speelgoed maar aan jongt bij ons thuis, de spulletjes die je maar eens per jaar nodig hebt lossen juist op in het niets.

Morgen hebben we wel een Paasbruch. Met lekkere broodjes, een chocolade Paashaas en eieren. En hoewel het vroeger bij een brunch bleef, pakken we sinds een aantal jaar ’s avonds ook meer uit. Dus in dit weekend komt de plaat echt nog wel op tafel om lekker te gourmetten. 

We zijn dus niet helemaal Paasgestoord mocht ik dat idee gegeven hebben. Maar karig is het wel als ik het allemaal zo eens op een rij zet.

En weet je, ik kan een heleboel redenen bedenken over waarom het niet van de grond komt hier in huis. Maar misschien moet ik me eens bedenken waarom het wel van de grond moet komen. Moet ik straks, vlak voor het slapen gaan, met een twintigtal choco-eitjes door de woonkamer struinen en ze her en der verstoppen. Want ik vond dat vroeger ook leuk. Dus dat zal vast ook voor mijn kinderen gelden.