Final Countdown

Nog één week. Of te wel vijf dagen. Dan is het eindelijk zover. Start van de zomervakantie.

Vandaag heb ik voor zoonlief nog even een vriendenboekje ingevuld. Wat het leukste op school is. Nou, dat heeft deze mama maar eens naar waarheid ingevuld. Dat de vakanties toch echt veel leuker zijn dan die hele school.

Iedere dag wordt het afscheid op school rampzaliger. Waar dochter zonder problemen naar de klas huppelt in de ochtend, neemt het wegbrengen van zoonlief haast komische vormen aan. Voor omstanders weliswaar, deze mama heeft er namelijk inmiddels al flink de buik van vol.

Het ene moment moet je ‘m haast naar de klas toe slepen, het andere moment rent hij de school in naar zijn klas en zit klaar om aan de nieuwe dag te beginnen. Denk je… Na een kus begint de ellende. Rekken wat je kan en zielig doen om nog zieliger gevonden te worden. Helaas heeft mama wat dat betreft weinig sympathie meer met onze cabaretier en brengen krokodillentranen al helemaal geen medeleven meer op.

Opeens moet er weer gezwaaid worden bij het raam. Kan hij niet zonder die twintig extra knuffels en zes extra kussen. Dodelijk vermoeiend. Zeker omdat thuis het ritueel al van start gaat. Het verkeerde pakje drinken, dat tussendoortje is ook niet je-van-het, om nog maar te zwijgen over de, met liefde door papa gemaakte, lunchpakketjes.

Inmiddels mankeert er dagelijks wel ergens iets aan. Sterker nog, vaak word ik bekeken met een blik van “hoe hebben jullie dit zo kunnen bedenken?”

In datzelfde vriendenboekje mocht ik zijn wens neerschrijven. Wat denken jullie? Speelgoed, dagjes uit, altijd bij de gouden M eten? Niks hoor. Meneer wenst dat hij alles zou kunnen onthouden in zijn hoofd. Dat zou ook wel een meesterlijk trucje zijn, dat je op je vijfde eigenlijk alles al weet of dat het je maar één keer verteld hoeft te worden. Wat voor mogelijkheden biedt dat wel niet? In ieder geval een verkorting van de tijd die je op school moet doorbrengen. En dat is nu precies waar het om draait.

Verder heb ik een klaagzang aan moeten horen over het droge weer. Hierdoor gingen ze niet gymmen en dat had tot gevolg dat hij op het schoolplein de door hem geconfisqueerde fiets verdedigd moest worden. Uit de toonzetting begreep ik dat dit niet geheel naar wens was verlopen en dat boef liever zou zien dat er helemaal niemand meer op een fietsje kan of mag. Dan vertoeft hij dus liever in de kleutergymzaal.

Na school bestaat er ook nog zoiets als buitenschoolse opvang. Voor de mensen die nog twijfelen, die komen er net zo slecht af bij de mini-beoordelingscommissie als zijn juffen op school. Niets is leuk en het feit dat je zoiets walgelijks als fruit eten moet, dat kan natuurlijk echt niet.

Onze zoon is duidelijk. Hij is er klaar mee. En om eerlijk te zijn. Ik ook. Kom maar op met die vakantie!