Sprookjes bestaan!

Met regelmaat bied ik onderdak aan drie draken, komt er een lieve peettante voorbij en heb ik last van heksen en trollen. Neem daar ook nog eens een jager bij die specifieke wensen heeft, zoals geen vegetarisch eten, en misschien kan je je voorstellen dat ik soms het idee heb in de Efteling te wonen. Ergens in het midden van het Sprookjesbos. Als een soort van Assepoester.

Het zal ongetwijfeld een reden hebben dat Assepoester door mijn kinderen heel lang betiteld werd als Assepoetster. Want ja, dat is natuurlijk wel de enige prinses die in ruil voor een grote schoonmaak  kost en inwoning kreeg. Of… nu lieg ik! Sneeuwwitje deed er niet voor onder.

In ieder geval worden mijn Assepoesterdagen gevuld door de eisen van drie draakjes, zoals ik mijn kinderen semi-liefkozend noem. Naast het opruimen, schoonmaken, wassen, strijken en koken heb ik met hen ook nog het nodige te stellen. Samen met mijn eigen jager zorgen, verzorgen, voeden we op en hebben we ze lief. Op elk moment van de dag. Of de draakjes het daar nu mee eens zijn of niet.

Er zijn dagen dat ik, voor ik alle kinderen daar het afgeleverd waar ze moeten zijn, al minimaal twintig keer voor rotte vis uitgemaakt ben. Want ik ben een “stomme mama” “niet lief” “begrijpt er niets van” “kan niet zingen” of bedenk maar een ander verhaal. En altijd ben ik bereid tot die kus of knuffel bij het afscheid nemen, hoewel dat lang niet altijd van de draakjes gezegd kan worden. Vuurspugend uit de ogen en er niets van willen weten. Overigens is dit niet alleen beperkt tot het ochtendritueel. Op de meest uitputtende dagen gaat het door tot bedtijd. Zo erg dat je haast Doornroosje zou willen zijn om eens goed uit te slapen.

Gelukkig zijn dat de momenten dat de jager thuis komt en weet dat ik comfortfood nodig heb. Gewoon zo’n lekkere vette hap uit de Kwalitaria van Holle Bolle Gijs. En een lieve Peettante die me via een appje weet op te beuren. Net die ene boost zodat je het nog op kunt brengen om gezellig een boekje voor te lezen en ze uitgebreid in te stoppen.

Nu was het de afgelopen week redelijk extreem. Storm buiten betekent ook gelijk storm binnen. Gewoon, omdat draakjes met storm niet buiten kunnen vliegen. Omdat al het opgekropte vuurwerk dan intern afgestoken wordt. 

Wat dat betreft zit het ook dit jaar weer eens niet mee met de lente. Als het nu gewoon eens begint met een paar dagen droog weer. Zodat de vlieglessen op de trampoline hervat kunnen worden. Zodat de wereldjes weer wat vergroot worden. Zodat mijn drie draakjes als lammetjes de wei in springen. Van mij mag het, nu de weergoden nog paaien.