Het is weer zover. Manlief ligt half te slapen bovenop de afstandsbediening
en ik heb de beschikking over de laptop. En dat is maar goed ook.
Het heeft lang geduurd, maar we krijgen eindelijk onze grote neef S. met
vriendin A. op bezoek. Morgen eten ze mee en ik ben naarstig op zoek naar wat
we zouden kunnen eten.
Eerder heb ik vriendin A. al eens slagroom, in een gerecht,
voorgeschoteld. Niets mis mee, maar voor iemand die niet van slagroom houdt kan
dat wel eens iets minder lekker zijn. Om er nu voor te zorgen dat zij dit keer
gewoon iets op het bord krijgt wat ze lekker vindt, heb ik gewoon maar even
gevraagd wat ze wilde eten.
En weet je, dat werkt eigenlijk prima. Het geeft je helder inzicht in wat iemand wel of
niet lekker vindt en je kan gericht gaan zoeken. Je vertelt aan je man hoe slim
je bent geweest, glundert nog wat na, en dan gebeurt het… Je man, met enigszins teleurgesteld gezicht, komt
tot de conclusie dat hij toch echt iets anders in gedachten had dan de
geopperde kip en pasta.
Voor de duidelijkheid. Mijn man is een duidelijke (rood)vleeseter. Kip
mag, maar met dit soort gelegenheden zal hij eerder een “echt” stuk vlees op
zijn bord willen. Als alternatieven hoor ik de meest aparte soorten vlees op
een bedje van tagliatelle, maar eigenlijk is hij het er gewoon niet mee eens. Het
argument van samen koken en dat er wel wat te koken moet zijn plant een
spoortje van twijfel bij me. Pasta is natuurlijk vaak de enigszins snelle
keuken. Ik besluit er nog maar even op te gaan broeden.
Maar als de week vordert blijft kip met pasta toch in mijn hoofd
rondzingen. Dat vindt A. wel heel lekker, dus daar moet toch iets mee te doen
zijn? Inmiddels heb ik de Allerhande recepten doorgespit en ben een heerlijke
pasta tegen gekomen. Simpel maar smaakvol, precies zoals een goede pasta hoort
te zijn volgens mij.
Nu nog manlief tevreden houden met een alternatief ernaast. Dat is mijn
volgende doel. En het derde doel is vandaag ook toegevoegd. Wilde A. graag ijs
als toetje, man ziet een tiramisu als afsluiter van de (Italiaanse) pastamaaltijd
meer zitten.
Inmiddels weer een uur verder, afgeleid door zaken als facebook,
twitter en wat al nog niet meer op het internet en ik ben nog geen stap verder.
Het lijkt wel heel erg hoe het normaal gesproken ook bij mij werkt. Met een
aantal dingen tegelijk bezig zijn en je dan opeens realiseren dat, als je zo
doorgaat, een aantal mensen teleurgesteld zullen zijn. En dat je zelf best wel
eens één van die personen zou kunnen zijn.
Zojuist mezelf dus even getriggerd om dit blog af te schrijven (en
niet af te raffelen). Om dat tweede
recept te zoeken en dat is inmiddels gelukt. Nu alleen nog de goedkeuring van
ons opperhoofd. En dan nog nummer drie. Het dessert. Daar ga ik zo nog heel
even over brainstormen. Zoveel lekkere nagerechten gezien en dat maakt de keuze
erg moeilijk.
En zal ik nu eens iets zeggen… Zelfs al zou alles in duigen vallen.
Wordt de kip gecremeerd in plaats van gebakken, zijn de groenten niet gaar te
krijgen, ligt er meer pasta op de vloer dan in de pan én belandt het ijs in de
oven. Als dat allemaal zou gebeuren, dan nog zal dat niets afdoen aan een
gezellige middag en avond. De snackbar zit om de hoek en anders hebben we
altijd wel een boterham.
Voor morgen gaan we er gewoon in voor de gezelligheid. Ongeacht in welke
vorm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten