Poffertje

Dochterlief heeft vandaag een feestje en heeft de hele dag met spanning in haar lijf rondgelopen. Ze weet dat het hartstikke leuk zal worden, maar buikpijn en zenuwen, die hebben haar wel dwars gezeten vandaag. Het thema was rood en de meiden gingen naar een rolschaatsdisco.

Dus, dametje volledig in het rood, opgemaakt, rode nagellak en toen het eindelijk tijd was om een deurtje verder te gaan buurten (het is namelijk het kinderfeestje van buurmeisje annex beste vriendin), ging ze vol enthousiasme. Als ze straks thuis is zal ze doodmoe, maar ontzettend gelukkig zijn.

Om zoonlief ook een beetje een leuke avond te geven hadden we gevraagd wat hij graag wilde eten. In eerste instantie pannenkoeken, maar na een opmerking van mama over poffertjes koos hij toch daarvoor. De haast vergeten lekkernij moest maar snel op het bestellijstje geplaatst worden.

Nu ben ik persoonlijk wel van de “pakjes” maar niet van de kant-en-klaar. Dus een pak Koopmans-Poffertjesmix, eieren, melk en olie en het beslag is al snel klaar. Poffertjes worden hier in huis gewoon gebakken op een gietijzerenplaat. Niks elektrisch!  De eerste portie was al snel klaar en Boef en Aapje zaten heerlijk te eten. Beiden gewoon lekker met poedersuiker. Ons kleine Aapje was echt aan het genieten en wist met een wijzend vingertje goed duidelijk te maken wanneer papa een paar extra poffertjes erbij moest gooien op haar bord.

Deze mama nam geen rustpauze en bakte rustig door. De plaat eenmaal op de goede temperatuur en vet genoeg en toen ging het pas echt los. De ene portie na de andere was klaar en zoon en dochter aten steeds meer en meer. Toen langzaam de bodem van mijn beslagkom in zicht kwam trok ik toch even mijn wenkbrauwen op. Het pak er maar eens bij zoeken en daar staat het… Uit één verpakking kunnen zo’n 150 stuks poffertjes gebakken worden. WAT 150?? Da’s heel veel!

Op een bepaald moment gaf zoonlief aan genoeg gehad te hebben (zijn porties waren uiteraard groter dan die van ons Aapje). Hij, samen met zijn kleine zusje, op de bank en een aflevering van de “Sprookjesboom” op televisie. Ik heb de laatste paar porties gebakken. Toen was de kom leeg en het bord op tafel vol. Tijd voor manlief en mij om even te eten. Man alleen met poedersuiker, ik zoals het hoort: met roomboter en poedersuiker. Lekker kunnen kletsen en kunnen genieten van de rust in huis.

Eenmaal voldaan nog een extra verrassing. Schepijs, met Karamel én slagroom. Eerlijkheid gebied me te vertellen dat ons meiske slagroom wel lekker vond, maar het stadium bereikt had dat het als haarmousse nog beter te gebruiken was. Ons ventje heeft een paar happen genomen en kwam tot de conclusie dat er eigenlijk niks meer bij kon in zijn buikje. Zelfs geen ijs. Wederom hebben man en ik gezellig aan tafel gezeten. Dit keer voor ons dessert.

Zoonlief wilde graag nog op de tablet een spelletje spelen en dat gaf ons de kans om de keuken weer enigszins aan kant te krijgen. De kleine dame naar bed en ons mannetje nog even één op één aandacht van papa. Inclusief stoeien. Met vuurrode oren en wangen hebben we hem naar boven gebracht om te gaan slapen. Volgevreten, dodelijk vermoeid, maar intens gelukkig met vandaag. Want hij wilde morgen weer zo’n dag...

Om het vervolgens op een brullen te zetten omdat hij veel te veel moest van papa en mama vandaag. Opruimen, buitenspelen, schoonmaken, het was allemaal onze schuld. Gelukkig heeft papa het ventje kunnen kalmeren en was hij al in diepe slaap voordat papa bij de trap was. Ik weet zeker dat als ik straks bij hem ga kijken dat hij aan het kletsen is in zijn slaap met een lach op zijn gezicht.