Soms loop je als blogger achter de feiten aan. Maar dat het 4 januari
is doet niets af aan het feit dat ik iedereen een goed 2014 wens.
De afgelopen dagen zijn we alweer druk geweest hier in huis. De grote kerstboom
ligt weer, in stukken, op de vliering. De kinderkerstboom
staat, compleet met lampjes en versiering, ernaast. Alleen zijn er door zoonlief wat ballen uitgehaald
voor de vorm. Dan hebben hij en zijn zusjes ook dit jaar in december weer iets te doen.
Overigens ben ik er trots op dat hij geen ballen gesloopt heeft
(kunststof ;-) ), maar ook dat alle glazen ballen, ijspegels enzovoorts uit de grote boom heel gebleven
zijn. Ons jongste Aapje vond het de normaalste zaak van de wereld die boom in
huis en heeft niet de behoefte gehad om de kerstballen aan nader onderzoek te
onderwerpen.
Wel vond ze het kersthuisje dat op de vensterbank gezet was dusdanig
interessant dat ze daar menig kwartiertje bij heeft gestaan. Jammer voor haar,
gelukkig voor ons, zaten de figuurtjes vast. Dit heeft menig
in-de-mond-steek-paniekmoment voorkomen.
Onze oudste is een echte meid die het geweldig vindt als het glittert,
glinstert en glanst. Ze heeft haar hart dan ook weer dik op kunnen halen met
alle kerstdecoraties. De boel is opgeruimd op het moment dat zij uit logeren
was en hierdoor hebben we onszelf de ellende bespaart dat er bepaalde zaken
naar de eigen kamer zouden verhuizen.
Om een voorbeeld te noemen. Oudste dochter en zoon zijn beiden in het
bezit van een verkleurende kerstboom die verplicht het hele jaar door op de kamer heeft
gestaan en, als we er tenminste nieuwe batterijen in deden, een behoorlijk
aantal uur voor sfeerverlichting heeft gezorgd.
Ja, ja, het is moeilijk afscheid nemen…
Het logeerpartijtje van dochterlief heeft ook geresulteerd in een grote oud papierinzameling. Krijg je normaal de kans niet om zaken weg te gooien, nu wel.
Hoeveel ik ook van mijn kinderen houd, ik heb echt geen 100 tekeningen nodig
aan de muur. Laat staan nog eens zoveel in haar eigen kamer. En in die van
broerlief, want wat zij kan, kan hij ook en beter.
Nu was hij wel gewoon thuis, getuige het kerstboom-aftuig-gebeuren,
maar door hem regelmatig op pad te sturen met papa gaf dat net een aantal keer dat
benodigde half uurtje om op zijn kamer papier te rauzen.
Het spijt me te moeten zeggen dat menig boom het niet overleefd heeft dankzij onze kinderen.
Ook het beruchte dressoir (ja, die ene uit een eerder blog) is weer
verlost van de nodige kinder-paperassen en een aantal puzzels en ander
speelgoed zijn voor the time being naar een ander plekje in huis verplaatst.
Nutteloos om die, in afwachting van de jongste spruit, een jaar of twee
werkloos maar ruimtevretend in de kast te laten staan.
Als laatste nog even snel de ramen gedaan en wat meubels versjouwt.
Ondanks de box lijkt het alsof we weer een zee van ruimte hebben en is alles
weer schoon en fris.
Hoewel schoon… Als ik mijn tafel eens bekijk zie ik de
nodige kinderhandjes, in drie verschillende formaten, en plakkerige kringen die gemorste appelsap en siroop achter hebben gelaten. Dan vraag ik me altijd af of er
ooit weer eens een moment komt dat onze tafels langer dan een uur schoon blijven…
Aan de andere kant, hier in huis wordt geleefd! De beste wensen en
vergeet vooral niet van elkaar te genieten dit jaar, inclusief plaktafel, tekeningen en overtollig speelgoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten