Scouting

Vroeger beter bekend als padvinderij. Of alle variaties erop die men kon verzinnen waardoor deze vereniging in een verdomhoekje terecht kwam.

Want padvinderij was niet stoer. Het had een stoffig imago en was eigenlijk not done als je er een beetje bij wilde horen.

Zelf heb ik wel op scouting gezeten. Bij de speltak “Kabouters” en daarna korte tijd bij de Padvindsters. Het wennen aan een andere leiding na het overvliegen (van de ene leeftijdsgroep naar de andere), lukte me slecht en uiteindelijk ben ik ermee opgehouden. De tijd die ik echter als “Kabouter” heb beleefd was echt super. Veel geleerd, veel buiten geweest, anderen leren kennen. Kortom een stuk zelfstandigheid opgedaan. Helemaal niet verkeerd.

Onze zoon had een blauwe maandag een judopak aan. Eigenlijk ging het vanaf de tweede les en verder steeds verder bergafwaarts. “Ik wil niet” hoorden we vaak en uiteindelijk was niet alleen hij het zat, maar wij de strijd ook en heeft zijn grote zus het stokje overgenomen. Zij gaat nog fijn elke week naar judo en heeft de grootste lol daar. Wedstrijden, dat hoeft allemaal niet van haar, en dat is prima. Als ze het maar naar de zin heeft.

Maar dat betekende natuurlijk dat zoonlief naast zijn wekelijkse zwemles weinig afreageeropties had. En afreageren en energie kwijtraken, dat is wel eens nodig bij hem.

Meerdere opties hadden we voor het jochie, maar met mijn eigen achtergrond maar eens gaan zoeken in de omgeving. Nu heb je in onze woonplaats meerdere groepen. Echter maar één die ook een groep “Bevers” heeft. En juist die hebben we nodig, de 5 tot en met 7 jaar club. Bericht de deur uit of hij eens mocht komen, en nooit meer wat gehoord. Ook niet na nog een extra berichtje van onze kant.

Onder het mom van “dan maar niet” ben ik verder gaan zoeken. En ja hoor, in de stad, een groep die de speltak “Bevers” ook heeft. Nog beter wordt het als ik binnen een paar dagen antwoord krijg dat zoonlief meer dan welkom is om een aantal (Ja, ja! Hij mag vier keer uitproberen of hij het echt leuk vindt!) opkomsten bij te wonen.

Gelijk die zaterdag zijn we ernaartoe gegaan en ik mocht hem ook zowaar achterlaten. Meestal is onze knul er niet zo happig op dat we weggaan. Twee uur zijn voor hem voorbij gevlogen met buitenspelen, het afscheid nemen van een aantal Bevers die naar de volgende leeftijdsgroep mochten,samen wat drinken, binnenspelen en dan nogmaals buitenspelen. Hij vond het geweldig. Nog mooier, geen gebrul dat hij niet meer wilde. Nee, juist niet.

Afgelopen zaterdag is hij voor de tweede keer geweest. Wederom lekker buiten, maar ook binnenactiviteiten. Feest want hij kreeg drinken én een zakje chips dit keer. Het inschrijfformulier ligt klaar. Ik wacht nog heel even hoe de aankomende keer bevalt, maar heb goede hoop dat dit inderdaad echt zijn ding is. Elke week afwisseling, gezelligheid, buiten en binnen spelen.

Misschien zijn we over een tijdje de trotse ouders van een echte Bever!