Even een zwemdiploma halen

Het is alweer een tijdje geleden dat ik uitgebreid heb geschreven over onze knul. Boef heeft de afgelopen maanden flinke geoefend tijdens de zwemlessen en mocht opeens een maand geleden met kleding aan zwemmen. Wij, als ouders, waren hoopvol. Helemaal toen de badmeester aangaf dat hij misschien wel mee mocht doen met het eerstvolgende diplomazwemmen eind februari.

Papa ging nog een paar keer oefenen met het ventje en toen er voorgezwommen kon worden deed hij het zo goed dat we hét passeerbewijs kregen. Op naar dat A-diploma. Een wereld zonder zwembandjes maar met diepe baden. Het zelfstandig zwemmen onder toezicht. Boef rook de vrijheid en papa en mama ook! Want hoeveel makkelijker is het niet met maar één kindje dat niet kan zwemmen. Wat een feest zou dat in de zomer tijdens de vakantie zijn. Nog maar één obstakel te gaan…

28 februari 2015, dé dag. In de week ervoor viel de Krokusvakantie dus Boef had alle mogelijkheid om zich volledig op te fokken voor hét evenement. Natuurlijk is het diploma zwemmen altijd aan het eind van een dag, zo ook nu. Gelukkig oppas kunnen regelen voor ons kleinste Aapje en op naar het zwembad samen met oma.

Nou, onze vent heeft me daar toch een show weggegeven. Oma heeft zelf drie kinderen, de nodige neefjes en nichtjes en inmiddels zeven kleinkinderen waarvan nummer zes dus nu het water in zou moeten, maar dit… Dit was een unieke ervaring. Een die ze liever niet nog een keer overdoet.

Voor de beeldvorming, naast de standaard badmeesters was er nu ook een KNZB-bobo aanwezig om na te gaan of alles wel volgens procedure verloopt. Dat gaf me al een beetje een unheimlich Gefühl.

Het zwemmen met kleding ging vlotjes. Daarna door met het gat. Als laatste moest Boef het water in. Met een potloodsprong ging hij te water, maar redde, wonderbaarlijk genoeg, het gat met zijn koppie onderwater en toen een diepe afdaling tot hij erdoor was. Hup op de buik met schoolslag verder ging hij als een speer. Na twee banen over op de rugslag. Dat kost iets meer moeite en als ze dan ook nog eens de lijnen van de banen alvast uit het water halen, heeft hij het zwaar. Hij heeft de afstand denk ik drie keer gezwommen omdat hij niet kon focussen op richting. Uiteindelijk lag hij alleen in het bad en gingen andere toeschouwers klappen als aanmoediging voor hem.

Volgende stap, drijven op de buik. Eerst de eerste groep, groep twee en ons manneke blijven op de kant. Als dan de eerste groep dit gefikst heeft gebeurd het… De kinderen van groep twee gaan allemaal het water in. Allemaal? Ja, behalve ons ventje.

Te verbouwereerd om direct op te springen zien wij zijn groepsgenoten vertrekken en loopt mijnheer op zijn dooie gemak naar een badmeester. Ik zie hem nee schudden en hij moet gaan zitten.

Ik vraag nog aan manlief of ik er naar toe moet en besluit gelijk dat ik dat doe. Rustig vraag ik aan onze zesjarige wat er is gebeurd. Was hij het gewoon vergeten! Vergeten dat hij het water in moest.

Op mijn aanraden ging hij maar even aan de badmeester vragen of hij de volgende ronde nog even snel het water in mocht. Dat mocht gelukkig.

Dan zit het erop. En gaan ze in beraad. 

Een van de badmeesters gaat in gesprek met een klein meisje dat het gat niet gered had. Een ander loopt op zoonlief af en praat tegen hem. De moed zakt bij drie volwassenen even in de schoenen. Het verlossende woord. Twee kindjes moeten opnieuw door het gat. Want dat was niet goed. Het gat? Maar dat heeft hij toch gered?

Meneer de Bobo heeft blijkbaar een stukje film gemist, dat zelfde stukje dat zoonlief ook miste. Kleine man moet nogmaals door het gat en doet dat ook. 

Heeft die KNZB-pannenkoek ook nog de euvele moed om te zeggen dat hij eigenlijk niet diep genoeg onder water ging. Daar heeft de Opper-badmeester geen boodschap aan. Het is zijn zwembad en onze vent mag zijn diploma op gaan halen! HOERA!